NEGUAN IZAN ZEN

Neguan izan zen

oinazearen malutek

lurra zuritzen zutenean

eta elurra hilator errukitsu zenean,

orduan joan zinen

hain maiteak zenituen hartxoriekin batera,

mihiseak hotz gelditu ziren

eta etxe bakartian zure aztarrenak

bazter guztietan, horma esankorretan

irrifarre leun haiek

eta bizitza baten argazkiak,

neguan izan zen

eta espanturik gabe aldegin zenuen,

isil, zuzen, jakitun, jabe,

bizi zaitez, esan zenidan

saia gauza ederrak, maitatu jendea

eta ni... itxaroten egonen natzaizu.

Zer naiz orain, esaidazu

fereka nazazu

zure leialtasunaren hatz sotilekin,

neguan izan zen

zu aldendu zinenean,

ni ere urrun nago orain

eta bila nabilkizu goizaldeko ordu isiletan

dirudien guztiaren beste aldetik,

neguan izan zen.